De Biercinema

                              herinner je je nog deze zaal

                              met een groot doek helemaal vooraan

                              met zetels op een root

                              en jongens met meisjes op hun schoot

                              ze droegen lange rokken

                              met vooraan een root knoppen

                              maar toen het licht werd gedoofd

                              werd op het scherm een film getoond

                              eerst was er gelach en dan gegil

                              gefluister en gefriemel ge weet wel hoe dat ging

                              maar toen het licht weer begon te branden

                              bewogen plots vele handen

                              en helemaal achteraan zag je een man met zo'n bak van artic staan

                              hij riep frisco glacé

                              'k heb ook chips en nootjes mee

                              maar dit alles is vervlogen tijd

                              zelfs de oude projector wil niets meer kwijt

                              het is zoals men zegt c'est temps pasé

                              de zaal is 't is nu café

                              op de tafels ligt een boek met een heel assortiment gerstenat

                             van 't flesje of van vat

                              bleek,donker ,of amber kriek of geuze

                              ieder vind zijn keus

                              de baas sloft heen en weer

                              bereid voor een babbel keer op keer

                              serieus,gelul of gezever 'tis hem om het even

                              de bazin doet steeds naarstig voort

                              bedient de klanten zoals het hoort

                              met een lach een vriendelijk gebaar

                              je drankje is zo klaar

                              hier telt geen rang uur of tijd

                              hier heerst enkel de gezelligheid

Antoine 

roerloos zat ze op haar stoel

haar ogen zijn gesloten

het lijkt of ze zit te dromen

maar plots beweegt haar hand heen en weer

zodat de strijkstok de snaren streelt

haar vingertoppen zoeken de juiste noten

noten die samenvloeien tot akkoorden

akkoorden die zich verstrengelen tot muziek

eerst lijkt het of de noten fluisteren

maar ze klinken luider om luider

het tempo gaat cresendo

en bereiken vol vuur de top

maar plots is het stil

alsof de muziek niet verder wil

maar plots lijken ze zich te bezinnen

en besluiten weer een dialoog te beginnen

de muziek stijgt weer ten top

en opeens stop

de laatste tonen sterven uit

haar hand beweegt niet meer

de strijkstok ligt stil in haar hand

de vingertoppen laten de noten met rust

ze staat op en buigt haar hoofd

de mensen klappen in hun handen

om haar voor het muziek te danken

't is afgelopen 't is gedaan

het publiek verlaat de zaal

en als niemand het ziet

vertellen haar ogen hoe zij geniet

Antoine